Παπατζήδες

(Αν και τελευταία έχω άλλες προτεραιότητες, μέρα που είναι σήμερα, παραμονή της Κυριακής 5ης Μαίου, μια μέρα στην οποία αυτός ο απόλυτα μαλάκας λαός ετοιμάζεται να τα ξανακάνει όλα κώλο δια της ψήφου του (ότι και να ψηφήσει), είπα να ανεβάσω κάτι από τον Κ. Καίσαρη. Δημοσιεύτηκε στο sport24.gr).

Εβουαλά:

 

ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ

 

ΣΤΗΝ πολιτική, η τσίπα είναι είδος προς εξαφάνιση. Δεν υπάρχει πουθενά. Κανείς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν διαθέτει φιλότιμο. Η Ελλάδα σαν χώρα, σαν Οικονομία, ποτέ δεν είχε φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. Οπως το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τα ψέματα την έβγαζε και με δανεικά. Παπατζήδες ήταν αυτοί που κυβέρνησαν. Νομίζοντας ότι με το «εδώ παππάς, εκεί παππάς», θα κορόιδευαν τους ξένους και θα τους τσουρνεύανε τα δανεικά, όπως δουλεύουν και κλέβουν τους Έλληνες. Μια – δυο -τρεις, όμως, έσκασε η φούσκα, κι έγινε το μπαμ. Μετά το ΔΝΤ, ήρθε το λουκέτο στις τράπεζες και έπεται συνέχεια. Κανένα πρόβλημα, όμως, για τους Ρανιέρι της πολιτικής. Το θράσος περισσεύει. Να βγαίνουν να λένε τη γνώμη τους και να συμβουλεύουν το λαό τι πρέπει να ψηφίσει. Ολοι. Απαξάπαντες:

Και ο Μητσοτάκης.

Και ο Σημίτης.

Και ο Καραμανλής.

Και ο Γιωργάκης. Μάλιστα έκανε και συγκέντρωση.

Και ο Σαμαράς.

Μέχρι και η Φώφη.

Μέχρι και η Βάσω Παπανδρέου.

Μόνο οι πεθαμένοι δεν μίλησαν. Ο μοναδικός που κράτησε την αξιοπρέπειά του και δεν μίλησε, ήταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Σαν να βγαίνει δηλαδή ο Σαλιαρέλης και να δίνει συμβουλές για τον Ολυμπιακό. Ο Βγενόπουλος για τον Παναθηναϊκό και ο Αδαμίδης για την ΑΕΚ. Με τις πέτρες θα τους έπαιρναν τα αλάνια της εξέδρας.

Οι κοκορνιόκοι όμως, ο ελληνικός λαός δηλαδή, και τους ακούει όλους αυτούς και τους λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του και τους ψηφίζει. Και γι’ αυτό ακριβώς είμαστε περικυκλωμένοι.

Αυτός ο καταραμένος λαός δεν πρόκειται να γλιτώσει. Ο,τι και να βγάλει η κάλπη, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Μηδέν εις το πηλίκο. Στο έλεος της Μέρκελ και του Σόιμπλε θα είναι η χώρα.
ADVERTISEMENT

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, ότι κάποιος είναι συντηρητικός άνθρωπος. Οτι πάει στη λογική του «μη χείρον, βέλτιστον». Οτι φοβάται τα ακόμα χειρότερα. Οτι ανήκει σε αυτή τη μεσαία μικροαστική τάξη, την όποια έχει απομείνει. Φοβάται τη δραχμή, κι είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει κι άλλα από τα κεκτημένα, μέσω της φορολογίας και άλλων αφαιμάξεων για να αποφύγει το ενδεχόμενο της Αργεντινής. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι υπέρ του «ναι».

Κι επειδή μάλιστα όλα κρέμονται από μια κλωστή, πήγε στη συγκέντρωση που έγινε στο Σύνταγμα. Και ποιον άκουσε να μιλάει; Τον Πατούλη. Με την ωραία σύζυγο, πρώτη ξαπλώστρα στην παραλία της Ψαρούς. Η «τόλμη και η γοητεία» σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Και μην βρεθεί κανείς να πει ότι είναι γιατρός. Αλλο το επάγγελμα, άλλο ο επαγγελματίας. Τα έχουμε πει και τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά. Ο δεύτερος που βλέπεις να μιλάει είναι ο Μπουτάρης. Με τον Χασδάι Καπόν, του δανείου των 13ων εκατομμυρίων ευρώ, από την Πρότον Μπανκ. Κι από κάτω: Γιακουμάτος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Η Σοφία η Βούλτεψη δεν θα μπορούσε να κλείσει ραντεβού με την κομμώτρια και δεν παραβρέθηκε. Πώς θα πήγαινε στη συγκέντρωση χωρίς το μαλλί να είναι φτιαγμένο;

Κατάντια δεν είναι να μην έχεις λεφτά. Συμβαίνει.

Κατάντια δεν είναι να ξεροσταλιάζεις στην ουρά για 60 ευρώ.

Κατάντια είναι να ελπίζεις ότι θα σε σώσει ο Πατούλης. Οπως κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι θα τους σώσει ο Τέρενς Κουϊκ, η Ραχήλ Μακρή και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Να πηγαίνεις στο Σύνταγμα υπό βροχή για να ακούσεις τον Πατούλη. Να σου έλεγε κάποιος ότι θα γινόταν συγκέντρωση στο Σύνατγμα και θα πήγαιναν χιλιάδες να ακούσουν τον Πατούλη, θα του έριχνες γιαούρτι. Κι όμως, αυτό έγινε. και δεν προκάλεσε την παραμικρή εντύπωση.

Από τη μία οι τυχοδιώκτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και από την άλλη ο Πύρρος Δήμας να βάζει τα κλάματα ενώπιον της Σίας Κοσιώνη. Στο ενδεχόμενο η Ελλάδα να γίνει Αλβανία του Χότζα, αν επικρατήσει το «όχι» . Και να τρέχουν τα παιδιά στις ουρές για να πάρουν τρόφιμα με το δελτίο. Ισως ο Πύρρος να μην έχει προνοήσει, σαν την οικογένεια Νταλάρα, να έχει ένα σεβαστό ποσό στις τράπεζες του εξωτερικού. Να έχει δηλαδή όλα τα λεφτά του στην Ελλάδα και να φοβάται το ενδεχόμενο κούρεμα. Και γι’ αυτό να τον πήραν τα πετιμέζια.

Στο ένα εκατομμύριο γιούρο υπολογίζεται το πριμ που έδωσε το ελληνικό κράτος στον Πύρρο για τα σίδερα που σήκωνε και τα μετάλλια που έχει κερδίσει. Συν πρακτορείο ΟΠΑΠ, συν διορισμός στις ένοπλες δυνάμεις (σαν αξιωματικός όπως όλοι οι Ολυμπιονίκες) για να μην τρώει από τα έτοιμα. Και βουλευτής μέσω του Επικρατείας στο ΠΑΣΟΚ. Και βγαίνει και κλαίει στην τηλεόραση, δήθεν για τα παιδιά του, σαν τη Μάρθα Βούρτση. Χωρίς να ντρέπεται. Από αρσιβαρίστας, ηθοποιός.

Αν κλαίει δηλαδή ο Πύρρος Δήμας, αυτοί που έχουν παιδιά, χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα, τι θα έπρεπε να κάνουν; Ντροπή! Το λιγότερο που μπορείς να πεις.

Είδηση που θα συζητηθεί: Αλλάζει το επίθετό της η Κιμ Καρντάσιαν και γίνεται Κιμ Καρντάσια

Παγκόσμια αίσθηση έχει προκαλέσει η είδηση που έρχεται από την Καλιφόρνια, σύμφωνα με την οποία η Κιμ Καρντάσιαν κατέθεσε αίτηση στις αρχές της πολιτείας με την οποία ζητεί την αφαίρεση του τελικού Ν από το επίθετό της.

Έτσι από τούδε και στο εξής η γνωστή τηλεπερσόνα ζητεί να ονομάζεται Κιμ Καρντάσια.

Το ΑμανΤοΜάτιΜου επικοινώνησε με τον μάνατζερ της Κιμ ο οποίος μας δήλωσε οτι η γνωστή σελέμπριτι προέβη στην κίνηση αυτή σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστεί την αναγνωρισιμότητα του Γιάνη Βαρουφάκη:

«Από την εμφάνιση του Γιάνη και μετά, οι εμφανίσεις της Κιμ αραίωσαν αρκετά. Για να φανταστείτε, η τελευταία φορά που φωτογραφήθηκε, ήταν αυτή με τον κώλο έξω. Από τότε ψάχνουμε φωτογράφο και δεν βρίσκουμε. Όλοι οι παπαράτσι είναι fully booked για τις φωτογραφίσεις του Γιάνη. Η κατάσταση αυτή οδήγησε την Κιμ στην απόφαση να μιμηθεί  τον Έλληνα Υπουργό οικονομικών και να αφαιρέσει ένα Ν από το όνομά της. Ελπίζουμε οτι η κίνηση αυτή θα φέρει αποτέλεσμα και θα ξαναστρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στην Κιμ» μας τόνισε, εμφανώς προβληματισμένος, ο μάνατζερ της Κιμ.

–

Το διακύβευμα των σημερινών εκλογών σύμφωνα με τον Αντώνη Σαμαρά

Ποιός θα εκλεγεί Πρόεδρος;

Βάλτε τώρα που γυρίζει. Σήμερα Τετάρτη η πρώτη κρίσιμη ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας! Κρίσιμη για την Ελλάδα, τους Έλληνες, για το μέλλον αυτού του τόπου και γενικότερα της Ευρώπης.

Αυτή η κουτσουλιά στον χάρτη της υδρογείου, η Ελλάδα, που είναι σαν μυγόχεσμα, μπορεί να παρασύρει σε καταστροφή ολόκληρη την Ευρωπαϊκή οικονομία, αν όχι την παγκόσμια. Αν δηλαδή δεν βγει πρόεδρος και προκύψει «πιστωτικό γεγονός» όπως διατείνεται η Σοφία, όχι μόνο στο όνομα, αλλά σοφή στη σκέψη, Βούλτεψη.

Βάλτε τώρα που γυρίζει. Οι σκληροί και ανάλγητοι μπουκ έχουν βγάλει αποδόσεις. Παίζουν στοιχήματα, με το μέλλον της πατρίδας. Όπως κάποιοι άλλοι είχαν παίξει στα ζάρια τον ιερό χιτώνα του Ιησού Χριστού, μετά τη σταύρωση. Αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο της σταύρωσης του ελληνικού λαού: στο 1.30 έχει κατρακυλήσει η απόδοση ότι δεν θα εκλεγεί τελικά Πρόεδρος. Και τη χώρα να βυθισθεί στο χάος και να συρθεί σε εκλογές. Το να εκλεγεί Πρόεδρος (οποιοσδήποτε πρόεδρος από το παρών κοινοβούλιο) ως απόδοση έχει εκτιναχθεί στο 3.10.

Οι μπουκ, ωστόσο, έχουν βγάλει αποδόσεις και για άλλες επιφανείς προσωπικότητες, που ενδεχόμενα να διεκδικήσουν το ύπατο αξίωμα. Ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να έχει δεσμευτεί ότι θα στηρίξει τον Σταύρο Δήμα και στις τρεις ψηφοφορίες, αλλά όπως έχει αποφανθεί ο Αρταξέρξης «άλλο τι λέμε (στην πολιτική), άλλο τι κάνουμε». Οι μπουκ, λοιπόν, δίνουν στη Γιάννα Αγγελοπούλου για πρόεδρο 21 στο 1. Στην Μαριάννα Βαρδινογιάννη 101 στο 1. Στον Νίκο Αλέφαντο 501 στο 1. Στον Βασίλη Λεβέντη 1001 στο 1.

Θα μου πείτε τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ο Νίκος Αλέφαντος με τη Γιάννα Αγγελοπούλου; Ο Αλέφαντος είναι προπονητής. Η κ. Αγγελοπούλου τι δουλειά κάνει; Αν πάει μάρτυρας σε κανένα δικαστήριο και τη ρωτήσει ο πρόεδρος «τι επαγγέλεσθε» ποια θα είναι η απάντηση της; Συγγραφέας; Τι δουλειά έχει ο Βασίλης Λεβέντης με την κ. Βαρδινογιάννη; Ο Λεβέντης είναι πολιτικός. Αρχηγός κόμματος. Και εκ των πλέον έμπειρων μάλιστα. Έχει τα τυπικά προσόντα. Η κ. Βαρδινογιάννη είναι μια φιλάνθρωπος.

Στο κουπόνι, βέβαια, υπάρχει και «ο άλλος». Με απόδοση 1.40. Στην περίπτωση που λέγαμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς στην τρίτη και κρίσιμη ψηφοφορία στις 29 του μήνα κατεβάσει κάποιο πρόσωπο έκπληξη. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Στην Ελλάδα ποτέ δεν εξέλειπαν οι μεγάλες προσωπικότητες:

-Μπορεί να είναι η Άννα Παναγιωταρέα: δημοσιογράφος, συγγραφές, καθηγήτρια και εσχάτως εκπρόσωπος Τύπου του τάφου της Αμφίπολης.

-Μπορεί να είναι ο Νίκος Βαμβακούλας. Πολύ πιο έξυπνος από τον Θοδωρή Ζαγοράκη που ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε για το Ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και ο ελληνικός λαός δια της ψήφου του, τον έστειλε στην Ευρωβουλή.

– Μπορεί να είναι η Ελένη Φουρέιρα. Από φωνή κορμάρα. Για να αποδείξουν στην πράξη οι Έλληνες πολιτικοί ότι δεν διακατέχονται από ρατσισμό.

– Μπορεί να είναι η Τζούλια Αλεξανδράτου. Αν οι Ιταλοί έστειλαν στη Βουλή την Τσιτσιολίνα, οι Έλληνες να κάνουν ένα βήμα παραπέρα: να κάνουν πρόεδρο της Δημοκρατίας μια  «επαγγελματία» Μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Για να τιμήσουν στην πράξη το αρχαιότερα επάγγελμα του κόσμου.

– Μπορεί να είναι ο Γιώργος Νταλάρας: ο αγωνιστής, ο φίλος της Κύπρου, ο ουμανιστής, ο υπεράνω χρημάτων, ο νυν και αεί αριστερός. Το φτωχόπαιδο που ξεκίνησε από τις παράγκες της Κοκκινιάς κι έφτασε να ανοίγει το σπίτι του στα βόρεια προάστια για τον Κόκκαλη, τον Ψυχάρη και τον Πάγκαλο.

– Μπορεί να είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου. Η γυναίκα που είχε τη μέγιστη τιμή να έχει πεθερό Πρωθυπουργό, άνδρα πρωθυπουργό, γιο πρωθυπουργό. Να γίνει στα 92 της πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη συμβολή της, σαν συζύγου και μητέρα πρωθυπουργών. Σαν μια έμπρακτη συγγνώμη του πολιτικού συστήματος, για την συμπεριφορά του Ανδρέα που την πέταξε στους πέντε δρόμους για να στεφανωθεί τη Δήμητρα.

– Μπορεί να είναι ο Γιώργος Μάγγας. Ένας σεμνός, λαϊκός καλλιτέχνης. Ο άνθρωπος που κάνει το κλαρίνο να κελαϊδάει Αυτός που βγάζει τα λεφτά του με τον ιδρώτα του προσώπου του στα πανηγύρια. Αυτός που σε ανύποπτο χρόνο έχει δώσει το παράδειγμα της εγκράτειας. Ότι ύφασμα του περισσεύει κάθε φορά από τις κουρτίνες, το δίνει στο ράφτη για να του φτιάξει κουστούμι.

– Μπορεί να είναι η Ελεονόρα Μελέτη. Ένα νέο και τροφαντό κορίτσι που θα δώσει έναν άλλον αέρα στο Προεδρικό Μέγαρο. Κάθε φορά που θα την βλέπουν οι Ευρωπαίοι (και όχι μόνο) ηγέτες θα τους τρέχουνε τα σάλια. Το κορίτσι που δεν δίστασε να ομολογήσει ότι βλέπει πορνό κι έχει καπνίσει μπάφο.

– Και γιατί να μην είναι ο Κώστας Γκουσγκούνης; Ο αποδεδειγμένα άξιος 100/100. Ο ντούρος και βαρβάτος. Ο άνθρωπος που στα σκληρά χρόνια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, κράταγε ψηλά το φρόνημα της ελληνικής νεολαίας.

Και μην βρεθεί κανείς να πει ότι όλα αυτά διακωμωδούν τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ποιος έχασε τη σοβαρότητα του σ’ αυτή τη χώρα για να τη βρουν οι πολιτικοί; Ποια είναι η σοβαρότητα που δείχνουν οι πολιτικοί στην άσκηση των καθηκόντων τους; Ποια είναι η σοβαρότητα που δείχνουν οι πολίτες στην άσκηση των δικών τους καθηκόντων;

Και να μην έχουν παιδεία το καταλαβαίνεις. Δεν έχουν καν το ένστικτο που διαθέτουν τα ζώα προκειμένου να επιβιώσουν.

[K. Καίσαρης – sport24.gr]

Μεγάλη Δημοσκόπηση για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας που θα προκαλέσει ΣΟΚ

Με αφορμή τις επικείμενες ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, το AmanToMatiMou δημοσιεύει ακόμη μια μεγάλη, μια τεράστια δημοσκόπηση που φέρνει στο φως εντυπωσιακά ευρήματα.

Την δημοσκόπηση διεξήγαγε η – πάντα έγκυρη – εταιρεία δημοσκοπήσεων του ομίλου μας «Metron Koutoxorton».

Κλικ για μεγένθυση

 

Κλικ για μεγένθυση

 

 

 

Ηρθε ο Μπαλτάκος να καλύψει το τεράστιο κενό

Οι καιροί που ζούμε είναι κρίσιμοι. Χαλεποί, για να είμεθα ακριβείς.

Ενα τρίτο επαχθές μνημόνιο κρέμεται πάνω από τα κεφάλια δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Παρά τις συγκινητικές προσπάθειες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Παρά τον τιτάνιο αγώνα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου. Παρά την ηρωική στάση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη στις διαπραγματεύσεις.

Οι δανειστές είναι σκληροί και άτεγκτοι. Οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι θέλουν να ρουφήξουν με το μπουρί της σόμπας και την τελευταία ρανίδα αίματος του ελληνικού λαού. Την ίδια ώρα, οι κομμουνιστοσυμμορίτες του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμοι να κάνουν το ρεσάλτο για να πάρουν την εξουσία.

Να διώξουν τους νοικοκυραίους για να κυβερνήσουν οι αναρχικές συνιστώσες. Να έρθουν στα πράματα οι θαυμαστές του Μπακούνιν, του Κροπότκιν και της Ρόζας Λούξεμπουργκ.

Ποιος μπορεί να σταματήσει όλους αυτούς τους κατσαπλιάδες; Ποιος μπορεί να κόψει τη φόρα ενός Βαρεμένου κι ενός Γιώργου Πάντζα; Τι μπορεί να κάνει μόνος του ένας Αδωνις Γεωργιάδης;

Είναι υπεράνω των δυνάμεών του να φέρει βόλτα όλον αυτόν τον «συρφετό». Τι παραπάνω μπορεί να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς, όταν δηλώνει μάλιστα μετά λόγου γνώσεως ότι «περνάω τις χειρότερες μέρες της ζωής μου». Λες και τα δέκα εκατομμύρια Ελληνες, που λέγαμε, καλοπερνάνε.

Κι όμως. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς υπάρχουν Ελληνες που κρατάνε τον ιστό της σημαίας ψηλά. Που φυλάνε Θερμοπύλες.

Το ευχάριστο μαντάτο ήρθε από την εκπομπή της Ποπάρας της Τσαπανίδου στο Σταρ. Ο ελληνισμός είχε να ακούσει μια τόσο χαρμόσυνη είδηση από τον Ρήγα Φεραίο και τη «μάγκνα κάρτα»: Ο Τάκης Μπαλτάκος ανακοίνωσε ότι όλα είναι έτοιμα για την ίδρυση νέου κόμματος.

Και προς Θεού, δεν μιλάμε για κανέναν Αρμάνδο Δελαπατρίδη, που γνωρίζουν οι μεγαλύτεροι εξ υμών. Για κάποιον ψωνισμένο. Ούτε κανέναν Δημοσθένη Βεργή. Για κανέναν γραφικό τύπο δηλαδή. Για κάποιον Τραμπάκουλα.

Πρόκειται για τον πρώην γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου. Για το δεξί χέρι του πρωθυπουργού. Για τον άνθρωπο που έλυνε κι έδενε. Μέχρι να τον πιάσει στη φάκα ο Κασιδιάρης.

Το κόμμα όπως αποκάλυψε ο εν λόγω Μπαλτάκος θα φέρει το όνομα «ρίζες», θα σχετίζεται με την ορθοδοξία και τις ένοπλες δυνάμεις και θα έχει αμιγώς δεξιά γραμμή. Πόσο πιο δεξιά δηλαδή του Φαήλου Κρανιδιώτη είναι ένα ζήτημα.

Από πρώτη άποψη θα μπορούσε να πει κάποιος ποιος να πρωτοπάρει τις ψήφους των σωμάτων ασφαλείας και των θρησκόληπτων που θα τρέχουνε με αναμμένα κεριά να φωνάζουνε «κάτω τα χέρια από τον Εφραίμ» και «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».

Κάποιος άλλος έχει πει εδώ και τρεις αιώνες ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, η κίνηση Μπαλτάκου είναι ρουά ματ. Ποιοι διεκδικούν αυτές τις ψήφους; Ποιοι αντλούν απ’ αυτή τη δεξαμενή; Ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής που είναι φυλακή. Ο Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ που είναι ένα βήμα πριν από τη φυλακή. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης που πέρασε η μπογιά του.

Ο Νικολόπουλος από την Πάτρα που θα γίνει συμπαρουσιαστής της Αννίτας Πάνια. Ο Καμμένος που στο τέλος θα μείνει με τον Χαϊκάλη και τον Τέρενς Κουίκ και δεν θα βρίσκουν τέταρτο για να παίξουν δηλωτή.

Ποιος θα αντικαταστήσει αυτές τις κορυφαίες πολιτικές φυσιογνωμίες;

Αυτό το τεράστιο κενό έρχεται να καλύψει ο Τάκης Μπαλτάκος. Δεν είναι, λοιπόν, ότι η δεξιά παράταξη κουτσαίνει. Το τακούνι είναι που έχει φύγει. Τώρα με το νέο κόμμα του Μπαλτάκου θα έρθουν στα ίσα τους.

Αυτά.

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ! Στο παρα πέντε απεφεύχθη ύπουλο σχέδιο για παγκόσμιο οικονομικό κραχ!

Ηλικιωμένη Ισπανίδα ο εγκέφαλος του σατανικού σχεδίου της οικονομικής αποσταθεροποίησης.

Η σατανική γυναίκα, για χάρη της οποίας κινδύνευσαν να καταρρεύσουν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες

Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή απετράπη ένα νέο οικονομικό κραχ που παραλίγο να προκαλέσει με τα καμώματά της μια 85χρονη Ισπανίδα.

Μοιάζει απίστευτο, αλλά η εικονιζόμενη Κάρμεν Μαρτίνεζ Αγιούσο βρίσκεται πίσω από ένα σατανικό σχέδιο που σκοπό είχε να πλήξει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και να τορπιλίσει τις προσπάθειες για οικονομική σταθερότητα.

Όλα ξεκίνησαν πριν από αρκετά χρόνια, όταν η 85χρονη Ισπανίδα μπήκε τριτεγγυητής σε δάνειο που είχε πάρει ο γιος της, βάζοντας υποθήκη το σπίτι της στο οποίο κατοικεί τα τελευταία 50 χρόνια.

Η κρίση όμως που έπληξε και την Ισπανία είχε ως αποτέλεσμα ο γιος της να αδυνατεί να πληρώνει στο ακέραιο τις δόσεις της τράπεζας με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν οι ισολογισμοί, όχι μόνο των τοπικών τραπεζών, αλλά και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Και σα να μην έφτανε αυτό, όταν έφτασε η εντολή κατάσχεσης, η 85χρονη όχι μόνο αρνήθηκε να μείνει στον δρόμο αλλά – σε μια εξοργιστική θεατρική παράσταση – έβαλε και τα κλάματα.

Όπως ήταν λογικό, και μπροστά στον κίνδυνο ενός νέου παγκόσμιου οικονομικού κραχ, το Ισπανικό κράτος έστειλε 5-6 διμοιρίες ΜΑΤ για να πετάξουν την σατανική γρια από το σπίτι της, αποκαθιστώντας την τάξη, την ανάπτυξη και τους δείκτες Dow Jones και Nikkei που είχαν αρχίσει να πέφτουν επικίνδυνα.

Ευτυχώς, με την παρέμβαση των οργάνων της τάξης, της Ισπανικής Κυβέρνησης και των Τραπεζών η ανάπτυξις εσώθη.

Λιτά και με κατάνυξη – όπως άλλωστε το συνηθίζει – τίμησε και αυτή την επέτειο του Πολυτεχνείου η Μαρία Δαμανάκη

Λιτά και με κατάνυξη – όπως άλλωστε το συνηθίζει – τίμησε και αυτή την επέτειο του Πολυτεχνείου η Μαρία Δαμανάκη, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες του απεσταλμένου μας στις Βρυξέλλες.

Η συντρόφισα Μαρία, που εδώ και χρόνια ζει αυτοεξόριστη στην πρωτεύουσα του Βελγίου, για τον φετινό εορτασμό προτίμησε ενα ήρεμο ρεστωραν της περιοχής, το «La Truffe Noir»

Συνοδευόμενη από μια πολυπληθή συντροφιά παλιών συναγωνιστών της αριστεράς και μετέπειτα του ΠΑΣΟΚ, η Μαρία έφτασε στο εστιατόριο λίγο μετά τις 8 το βράδυ.

Εμφανώς συγκινημένη, όπως άλλωστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, η Μαρία προτίμησε να μην δοκιμάσει τις εκκεντρικές δημιουργίες του σεφ και αρκέστηκε σε κάτι πιο λιτό: Το μενού περιελάμβανε ένα πιάτο Τυριού Tête de Moine με Μέλι Ακακίας και Φύλλα καπνού Cohiba καθώς και Καπουτσίνο Άγριας Πέρδικας με συνοδεία φρέσκων εσκαλοπς αρωματισμένων με έλαιο λευκής τρούφας.

Το επιδόρπιο – που πάντως η Μαρία αρνήθηκε να δοκιμάσει επικαλούμενη τη σιλουέτα της – περιελάμβανε σουφλέ λευκής σοκολάτας σε φωλιά τηγανιτής αγριοζάχαρης και σως τρούφας Πυρηναίων.

Η συντροφιά παρέμεινε στο εστιατόριο έως αργά το βράδυ. Κάποια στιγμή μάλιστα ζήτησε ευγενικά από την διεύθυνση του εστιατορίου να βάλει παλιά αγαπημένα τραγούδια του αγώνα.

Και έτσι, οι πρώτες πρωινές ώρες βρήκαν τη Μαρία και την συντροφιά της, εμφανώς συγκινημένους, να σιγοτραγουδούν αγωνιστικές μελωδίες, όπως το «Φτωχολογιά«, «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαίς»  και «Πάλης ξεκίνημα«.

Να ξαναθάψουν τον τάφο της Αμφίπολης βαθιά στο χώμα

Με κομμένη την ανάσα αναμένει το Πανελλήνιο τα αποτελέσματα των ανασκαφών στον τάφο της Αμφίπολης.

Ποιός να είναι θαμμένος μέσα; Ο Μέγας Αλέξανδρος; Η γοργόνα η αδελφή του Μεγαλέξανδρου; Ή μήπως είναι χωμένος μέσα κανένας άσχετος τριτοξάδερφος, καμμια μπασκλασαρία και αποδειχθεί άνθρακες ο θησαυρός;

Πάντως πριν προλάβει να πέσει η αξίνα, ο κάθε Έλληνας μαλάκας που σέβεται τον εαυτό του πήρε θέση.

Το γνωστό – στους αρχαιολογικούς κύκλους – σούργελο, η Όλγα Παλαγγιά. Η οποία ανακοίνωσε ποιος δεν είναι θαμμένος, σχεδόν πριν καν πέσει το πρώτο φτυάρι. Και από κοντά «εκατόν σαράντα πανεπιστημιακοί», οι οποίοι απέστειλαν «επιστολή στήριξης στην Παλαγγιά. Επιβεβαιώνοντας το ρητό που λέει οτι «Στην Ελλάδα, ότι μαλακία και να πεις, θα βρείς άνετα εκατόν σαράντα πανεπιστημιακούς να τη στηρίξουν».

Και ας μην ξεχνάμε και την Άννα Παναγιωταρέα. Με την εμβριθή ανάλυση περι «ελληνικού δάχτυλου» με την οποία έκλαψαν από τα γέλια μέχρι και οι πέτρες.

Η οποία Παναγιωταρέα, διορίστηκε (και) από τον Σαμαρά ως υπεύθυνη τύπου. Σπάζοντας έτσι ένα μεγάλο παγκόσμιο ρεκόρ: δεν πρέπει να υπάρχει άλλος άνθρωπος στον κόσμο που να έχει όσους διορισμούς έχει η Άννα Παναγιωταρέα. Βρέξει χιονίσει. Και με Πασόκ και με ΝΔ. Δεν έχει δηλαδή φτιαχτεί ακόμα το κομπιουτεράκι που θα μπορέσει να υπολογίσει πόσες φορές διορίστηκε η Άννα με την τούφα τη λευκή.

Η κυβέρνηση από την άλλη έχει αναγάγει σε μείζον θέμα τις ανασκαφές. Όχι φυσικά από πολιτιστικό ενδιαφέρον. Πολιτιστικό ενδιαφέρον από κυβέρνηση που έχει υπουργό πολιτισμού το «αυτοκολλητάκι» του Τόλη δεν μπορεί να υπάρχει. Απλώς περιμένει ο Σαμαράς μπας και στον τάφο είναι θαμμένο κάποιο σημαίνον πρόσωπο, ωστε να προλάβει – πριν πέσει – να χτίσει κανένα μουσείο και να διορίσει όσους λίγους Καλαματιανούς δεν πρόλαβε να διορίσει στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Αλλά και στον Σύριζα αγωνιούν. Όχι δηλαδή οτι και στον Σύριζα έχει κανείς πολιτιστικό ενδιαφέρον. Φοβαύνται μη γίνει καμμια στραβή και αποδειχτεί οτι ο τάφος είναι του Αλέκου. Και πάνε στράφι τόσα χρόνια αγάπης και στήριξης στο κωμικό καθεστώς του Γκρούεφσκι.  Αλλά η ακόμα μεγαλύτερη αγωνία στον Σύριζα είναι μην τυχόν προλάβει ο Σαμαράς να φτιάξει το μουσείο και μείνουν αδιόριστοι οι ψηφοφόροι του Στρατούλη και του Σκουρλέτη.

Γι αυτό μια λύση υπάρχει.

Να αναλάβουν δράση οι εκσκαφείς και οι φαγάνες από την ανάποδη. Αντί δηλαδή να σκάψουν, να θάψουν. Να παραχώσουν καλά καλά το μνημείο μέσα στο χώμα, όπως βρέθηκε.

Ποιος ξέρει. Κάποια στιγμή στο μέλλον, μετά από εκατό, πεντακόσια, χίλια χρόνια από τώρα, μπορεί στη χώρα αυτή να κατοικεί κάποιος άλλος λαός, λιγότερο Μαλάκας από αυτόν που την κατοικεί τώρα.

Ας τον ξεθάψει αυτός. 

Και πιάτα έπλυνε η Μαριλίζα για το ΠΑΣΟΚ

Είναι γνωστό ότι δια μέσου των αιώνων υπάρχουν κάποια σημαντικά, αγωνιώδη και αναπάντητα ερωτήματα: να ζει κανείς ή να μη ζει; Βουνό ή θάλασσα; Ζεϊμπέκικο ή χασάπικο; Με αφρό ή χωρίς; Κρέας ή ψάρι; Ξανθιά ή μελαχρινή γκόμενα; Ξανθός ή μελαχρινός γκόμενος; Βίσση ή Βανδή; Αντώνης ή Ρέμος; Σκέτο ή απ’ όλα; Και πολλά άλλα.

Σε όλα αυτά τα σπουδαία και τα σοβαρά ήρθε τελευταία να προστεθεί κάτι το μεγαλειώδες. Κάτι το συνταρακτικό: ποιος εκφράζει τη δημοκρατική παράταξη; Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία;

Διανοητές, φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυτές, ακαδημαϊκοί, ιχνηλάτες, τρόφιμοι του Δρομοκαϊτείου, καθηγητές, ταχυδακτυλουργοί, επιφανείς ξυλογλύπτες, διάσημες μπαργούμεν και δεξιοτέχνες της χείρας, ή χήρας με τα πέντε ορφανά, έχουν βάλει τον κώλο τους κάτω κι έχουν πέσει σε βαθύ στοχασμό: ποιο κόμμα εκφράζει τη σήμερον ημέραν τη Δημοκρατική Παράταξη. Η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ;

Ο ελληνικός λαός με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα.: ποια θα είναι η απόφαση των σοφών, που σπάνε τη γκλάβα τους, προκειμένου να δώσουν τη σωστή απάντηση; Δεν παίζει κανείς, άλλωστε, με τέτοια σοβαρά θέματα. Όταν μάλιστα είναι πολύ πιθανό οσονούπω να προκηρυχθούν εκλογές.

Πως θα πάει ο ελληνικός λαός στις κάλπες, χωρίς να έχει υπάρξει απάντηση: κάποιος που ακούστηκε από το βάθος να φωνάζει: «ότι τα σκατά και το φτυάρι» εκδιώχθηκε βιαίως από την αίθουσα.

Δεν παίζουνε μ’ αυτά τα πράγματα. Η συζήτηση αυτή πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατό. Ειδικότερα όταν καραδοκούν οι λαϊκιστές του Σύριζα. Κάτι τύποι σαν τον Στρατούλη και τον Γιώργο Πάντζα, που έχουν ήδη ράψει τα κοστούμια, που θα ορκιστούν οι Υπουργοί. Ένα χειμωνιάτικο και ένα καλοκαιρινό. Κάποιος είπε να το παίξουνε μονά-ζυγά. Ένας άλλος να βρούνε ένα δίφραγκο και να το στρίψουν: κορώνα κερδίζει η Νέα Δημοκρατία, γράμματα το ΠΑΣΟΚ. Εξυπνάδες της κακιάς ώρας για ένα μείζον εθνικό θέμα.

Με τη Δημοκρατική Παράταξη, όλο το τελευταίο διάστημα να παραμένει ορφανή και να μην έχει που τη κεφαλή κλίναι. Να πάει, να λημεριάσει στο ΠΑΣΟΚ ή να αράξει στη Νέα Δημοκρατία;

Κι ενώ η αγωνία είχε φτάσει στο κατακόρυφο και τα γραφεία στοιχημάτων δεν προλάβαιναν να παίρνουν παιχνίδι η απάντηση σαν το μάνα εξ ουρανού. Η λύση στο μέγα αυτό ζήτημα ήταν τόσο ριζοσπαστική, όσο και του Χριστόφορου Κολόμβου όταν πήρε στα χέρια του το αβγό. Η λύση ήρθε μάλιστα από γυναικείο μυαλό. Θηλυκό που γεννάει. Μην πάει ο νους σας στην Άννα Παναγιωταρέα. Η ιδιαίτερα δημοφιλής στους φοιτητές καθηγήτρια το τελευταίο διάστημα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τον τάφο της Αμφίπολης. Έχει αφήσει τα πεζά και τα τετριμμένα στην άκρη. Αυτό που προέχει για την Άννα είναι το ραντεβού με την ιστορία. Το ραντεβού με τον νεκρό.

Για να μην το πολυλογούμε, λοιπόν, η απάντηση ήρθε από πολιτικό πρόσωπο. Από τη μια και μοναδική Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ή αλλιώς «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ».

Η εν λόγω Μαριλίζα άστραψε και βρόντηξε: «Ηταν αστείο, αν δεν ήταν θλιβερό και ενδεικτικό της πολιτικής συγκυρίας που διανύουμε. Τσακώνεται, λέει, η Νέα Δημοκρατία με το σημερινό ΠΑΣΟΚ για το ποιος εκφράζει τη «Δημοκρατική Παράταξη». Κανένας βέβαια από τους δύο».

Ο Κατσουράνης για να βρει ομάδα και το τελευταίο μεροκάματο ακολούθησε το δρόμο του Νίκου Καββαδία. Έφτασε μέχρι τις μακρινές Ινδίες. Αν όμως αντί για το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή, ασκεί κάποιος το επάγγελμα του πολιτικού τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα. Όπως έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο ινδουιστής φιλόσοφος «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χαθεί, αλλά οι ΠΑΣΟΚτζήδες ποτέ.

Ούτε η πρώτη θα είναι η Μαριλίζα που θα ανοίξει τη μεγάλη πόρτα του Σύριζα, ούτε η τελευταία. Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι μπαρ, να έχουνε φέις-κοντρόλ στην πόρτα. «Εσύ μπαίνεις, εσύ έβγα έξω με το καλό μη σε πετάξουμε με τις κλωτσιές». Τα πολιτικά κόμματα είναι σαν τα «Χαρντ Ροκ καφέ»: «όλους τους σερβίρουμε κι όλους τους αγαπάμε». Σε κανέναν δεν λένε όχι. Και για αυτό έδωσαν απλόχερα στη Μαριλίζα τις σελίδες της Αυγής. Να αρθρογραφεί, εκφράζοντας τις ανησυχίες της και τους προβληματισμούς της.

Για αυτό ακριβώς και η Μαριλίζα γυρίζει την πλάτη στο κακό ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή είδε φως στη Κουμουνδούρου κι ετοιμάζεται να μπει μέσα. Λες και απευθύνονται σε βαζιβουζούκους. Ότι το ΠΑΣΟΚ για 38 χρόνια ήταν καλό και χάλασε τώρα με τον Βενιζέλο. Μπορεί τώρα στα στερνά ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία να ενώθηκαν σε σάρκα μια, αλλά επί της ουσίας ποτέ δεν είχαν διαφορές. Το ίδιο πράμα ήταν. Την ίδια ιδεολογία είχαν, το ίδιο σύστημα υπηρετούσαν. Ο Χάρρυ Κλυνν τα έλεγε αυτά από τη δεκαετία του ’70 όταν εμφάνιζε τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου να διαφωνούν. Με τον Καραμανλή να πίνει κρασί και τον Παπανδρέου ουίσκι.

Κι έρχεται σήμερα η Μαριλίζα να ανακαλύψει την Αμερική. Αν διαβάσεις το βιογραφικό της στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει ούτε ένα μεροκάματο. Ούτε ένα ένσημο. Ούτε ένα. Όλες οι δουλειές της ήταν κομματικές. Από τα πενήντα χρόνια της ζωής της, τα τριάντα τα έχει περάσει στο ΠΑΣΟΚ. Βουλευτής, Υπουργός, Ευρωβουλευτής, γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου, μέλος του γραφείου διεθνών σχέσεων, επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ, εκπρόσωπος στο Προεδρείο της Ένωσης Σοσιαλιστικών Κομμάτων, αναπληρώτρια διευθύντρια του γραφείου του Έλληνα Επίτροπου στις Βρυξέλλες. Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εμπορίου και πολλά άλλα.

Το ότι μικρή έπλενε τα πιάτα στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν το αναφέρει στο βιογραφικό της από σεμνότητα.

Να το κλείνουμε τώρα. Λένε και ξαναλένε για τον Βορίδη, ότι δεν απαρνιέται το χουντικό παρελθόν του, όταν κυκλοφορούσε σαν φοιτητής με το τσεκούρι στο χέρι. Κι έτσι είναι. Όσο λοιπόν επικίνδυνο ότι δεν μετανιώνει ένας ακροδεξιός, είναι εξίσου επικίνδυνο όταν δεν μετανιώνει μια τρόφιμος της «Δημοκρατικής Παράταξης», που έχει εξ ημισείας την ευθύνη για τη καταστροφή της χώρας.

Όταν η Ελλάδα δανειζόταν και χρεωκοπούσε, η Μαριλίζα απολάμβανε για τριάντα συναπτά έτη εντός και εκτός των συνόρων την εξουσία.

[Κ. Καίσαρης – sport24.gr]

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας και το μεροκάματο του τρόμου

 

 

«Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»

Αυτή είναι μια ερώτηση που όλοι έχουμε ακούσει ως παιδιά. Πέρα από τα συνηθισμένα (μπαλαρίνα, τραγουδίστρια, ποδοσφαιριστής, αστροναύτης, έμπορος ναρκωτικών, πόρνη), κάποιες απαντήσεις μπορεί να είναι πολύ αστείες ή σοφές.

Την καλύτερη απάντηση την έχω ακούσει από ένα κορίτσι. «Πάλι παιδί», είπε και όλοι αναρριγήσαμε.

Προσπαθήστε να θυμηθείτε εσείς τι απαντούσατε. Δείχνει πολλά για το χαρακτήρα σας, για τη βάση του, η οποία χτίζεται τα πρώτα χρόνια της ζωής (έτσι, τουλάχιστον, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι).

~~{}~~

Αναρωτιέστε τι απαντούσε ο Γελωτοποιός-παιδί; Δεν θα σας κουράσω με αινίγματα.

Κορδωνόμουν και έλεγα: «Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Έχοντας μια διαστρεβλωμένη άποψη της ανθρώπινης ιεραρχίας πίστευα ότι αυτό ήταν το ανώτερο αξίωμα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατέληξα στη συγγραφή. Οι καλλιτέχνες είναι οι πιο ματαιόδοξοι άνθρωποι (αν εξαιρέσουμε τους πολιτικούς).

~~{}~~

 

Ο αδελφός μου πάντα με κορόιδευε για εκείνη την επιλογή. Αυτός ήθελε να γίνει πυροσβέστης. Και το κατάφερε (έστω ως εποχιακός).

«Γι” αυτό», μου έλεγε, «πρέπει να βάζεις χαμηλούς στόχους. Έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις και γίνεσαι ευτυχισμένος… Εγώ έγινα πυροσβέστης, εσύ δεν θα γίνεις πρόεδρος της δημοκρατίας.»

«Μη βιάζεσαι», του έλεγα. «Ποτέ δεν ξέρεις.»

~~{}~~

 

Η αλήθεια είναι ότι από την εφηβεία και μετά, όταν κατάλαβα το διακοσμητικό ρόλο του προέδρου, απαρνήθηκα το παιδικό μου όνειρο.

Ο συγγραφέας (ειδικά αν είναι νομπελίστας!) είναι σημαντικότερος από τον πρόεδρο μιας μικρής χώρας των Βαλκανίων, έτσι δεν είναι;

Όμως τώρα πια, καθώς αγγίζω τα σαράντα και αντιλαμβάνομαι ότι νόμπελ λογοτεχνίας θα είναι δύσκολο να πάρω (αν και ποτέ δεν ξέρεις), δεν μου φαίνεται άσχημη μια θητεία στην προεδρία της ελληνικής δημοκρατίας.
Αφού αυτή είναι η πιο καλοπληρωμένη, η πιο χαλαρή, η πιο εύκολη δουλειά που μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα.

Απλώς ακούς τα κάλαντα και πας στις παρελάσεις. Ταξιδεύεις σε όλον τον κόσμο δωρεάν, έχεις πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη μετά από τέσσερα χρόνια «δουλειάς». Τα παιδιά και οι ηλίθιοι σε θεωρούν σημαντικό και κανείς, μα κανείς, δεν περιμένει τίποτα από σένα.

Ίσως να κάνω και λάθος. Μόνο αν μπεις στα παπούτσια του άλλου μπορείς να καταλάβεις τι δρόμους περπατάει.

~~{}~~

 

Ενώ περπατάω προς το νόμπελ έχω κάνει πολλές δουλειές. Από καραγκιοζοπαίχτης ως μπογιατζής και από ψήστης ως βιβλιοπώλης.

Κάθε δουλειά, μέχρι να την κάνεις σου φαίνεται εύκολη ή μάλλον ποτέ δεν έχεις αναρωτηθεί πως είναι να κάνεις αυτή τη δουλειά.

Ποτέ δεν έχεις σκεφτεί πόσες ώρες δουλεύουν οι υπάλληλοι βιβλίου-χάρτου στην έναρξη της σχολικής περιόδου, αφού είναι πολύ πιο σημαντικό να πάρεις όσο πιο γρήγορα γίνεται τα τετράδια του παιδιού σου.

Ουσιαστικά (αυτή τη λέξη τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά, πρέπει να βρω συνώνυμα), ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν ως άνθρωποι, αλλά μόνο ως εργαλεία.

Το γιατρό τον κοιτάς στα μάτια όταν σου μιλάει για τα αυξημένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα σου. Αλλά ο σερβιτόρος είναι ένας «Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες».

~~{}~~

 

Αυτό το καλοκαίρι ανακάλυψα (βίωσα, μόνο έτσι μπορείς στ” αλήθεια να καταλάβεις), σε πόσο δύσκολες συνθήκες εργάζονται οι προλετάριοι της ασφάλτου.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλοι όσοι βγάζουν το μεροκάματο του τρόμου στο δρόμο (το μεροκάματο του δρόμου).

~~{}~~

 

Όλα ξεκίνησαν όταν ρώτησα έναν φίλο μπλόγκερ από τη Ζάκυνθο, το Χρήστο, αν γνωρίζει για καμιά καλοκαιρινή δουλειά στο νησί του. Εκείνος το έψαξε και με έστειλε (μέσω γνωστού, ακόμα κι εκεί μέσο χρειάζεται), σε μια εταιρεία κούριερ στη Νύμφη του Βορρά.

Μηχανάκι δεν ξέρω να οδηγώ, με το ποδήλατο θα αργούσα, οπότε ανέλαβα τις παραδόσεις με το αυτοκίνητο.

Πολύ σύντομα, από την πρώτη μέρα, αντιλήφθηκα τα εξής:

Το αυτοκίνητο της εταιρείας ήταν ανασφάλιστο, όπως -φυσικά- ανασφάλιστος ήμουν κι εγώ ως εργαζόμενος. (Τώρα που το σκέφτομαι δεν με ρώτησαν καν το επίθετο μου!)

Αν τράκαρα, το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να βγω από το αυτοκίνητο και να φύγω σφυρίζοντας, αφού δεν υπήρχα καν.

~~{}~~

 

Ο μισθός, για να μαθαίνετε εσείς που είστε μακροχρόνια άνεργοι ή πρόεδροι της δημοκρατίας, ήταν 10 ευρώ για μερική απασχόληση (χωρίς να γράφει κανείς τις υπερωρίες) και 20 ευρώ για να τρέχεις όλη μέρα.

Τουτέστιν 250 ευρώ το μήνα στην πρώτη περίπτωση και το αστρονομικό ποσό των 500 -«αμα έχει δουλειά».

~~{}~~

 

Συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα της ανάπτυξης:

Φτάνεις στο γραφείο και σου δείχνουν 20-30 χαρτόκουτα, κάθε μεγέθους και βάρους. Τα στριμώχνεις στο αυτοκίνητο (το οποίο είναι ένα απλό ΙΧ, όχι φορτηγάκι). Τα βάζεις στο πορτ-μπαγκάζ, στην πίσω θέση, στη θέση του συνοδηγού, στα πόδια σου, στο κεφάλι σου, αν χωράει βάζεις κι ένα στον κώλο σου.

Με αυτό τον τρόπο δεν μπορείς να δεις πίσω από τον μεσαίο καθρέφτη ούτε από τον δεξιό, οπότε κάνεις όπισθεν κοιτώντας τον αριστερό και κάνοντας το σταυρό σου (κανείς δεν είναι άθεος σε ένα ανασφάλιστο αυτοκίνητο κούριερ).

Κλιματισμό το αυτοκίνητο δεν έχει, φυσικά, που νομίζετε ότι δούλευα; Στο Ντουμπάι;

Αφού γεμίσεις το αυτοκίνητο φτιάχνεις έναν «χάρτη», για το πως θα παραδώσεις τα πακέτα ξοδεύοντας τη λιγότερη βενζίνη και χρόνο. (Η Τεμπλ Γκράντιν θα ήταν εξαιρετική κούριερ).

~~{}~~

 

Σημείωση: Τις μισές από τις μέρες που «εργάστηκα» στη συγκεκριμένη εταιρεία το αυτοκίνητο τους ήταν χαλασμένο. Έτσι «έπρεπε» να κάνω τη διανομή με το δικό μου αυτοκίνητο.

Χωρίς να υπολογίσουμε τη φθορά της οκτάωρης χρήσης, ας αναφερθούμε μόνο στα καύσιμα. Η υπεύθυνη του γραφείου μου έδινε πέντε ή δέκα ευρώ για να βάλω βενζίνη.

Αναλογιστείτε τώρα, πόσες ώρες οδηγείς με πέντε ευρώ βενζίνη στην Ελλάδα της ανάπτυξης.

~~{}~~

 

Καθώς ακολουθείς την πιο σύντομη διαδρομή του «χάρτη» σου σε καλούν από το γραφείο, για να πας στην άλλη μεριά της περιοχής που καλύπτεις, προκειμένου να κάνεις μια επείγουσα παραλαβή.

Η στιχομυθία πάει ως εξής:

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Που βρίσκεσαι τώρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Στη Μαγαδασκάρη και μετά έχω ένα δέμα για Ζανζιβάρη.
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Σε πόση ώρα μπορείς να βρίσκεσαι στη Χαβάη;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (έκπληκτος και έντρομος): Είναι στην άλλη μεριά της Γης… Σε μισή ώρα;
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Σε δέκα λεπτά κλείνουν. Τρέχα εκεί τώρα, είναι καλοί πελάτες… Αλλά πρώτα πέρνα από το νησί του Πάσχα να παραλάβεις ένα άγαλμα.

~~{}~~

 

Ακόμα κι αν κατάφερνες να φτάσεις στη Χαβάη πριν κλείσουν οι «καλοί πελάτες» (αλόχα), έπρεπε να βρεις και ένα μέρος να παρκάρεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε χτυπήσουν.

Αυτό, στα δρομάκια της Χαβάης, που ως γνωστόν μετά βίας χωράνε ένα αυτοκίνητο, ήταν όνειρο θερινής νυκτός.

Μετά από τρεις άκαρπους γύρους παρατούσα το αυτοκίνητο σε κάποια διάβαση ή πάρκινγκ αναπήρων. Οι προλετάριοι του δρόμου δεν έχουν κοινωνικές ευαισθησίες -ή τις χάνουν.

~~{}~~

 

Την τρίτη μέρα της δουλειάς έβρεχε καταρρακτωδώς από τα χαράματα (ω της ατυχίας! Μεσοκαλόκαιρο και να πλημμυρίζουν οι δρόμοι!)

Λόγω της βροχής έπρεπε να έχω κλειστά τα τζάμια (για μη βρέχονται τα παραπεταμένα χαρτόκουτα). Αλλά χωρίς κλιματιστικό τα τζάμια είχαν γίνει «γάλα» και δεν μπορούσα να δω τίποτα πίσω πλάι και μπροστά. Ήταν σαν να οδηγούσα μέσα στην ομίχλη -και έπρεπε να βιαστώ!

Μέχρι να παραδώσω τα πρώτα δέκα πακέτα είχα βραχεί από την κορυφή ως τα νύχια (δεν μπορείς να κουβαλάς ένα δέμα τριάντα κιλών και να κρατάς και ομπρέλα).

Βλαστημούσα την τύχη μου, τον καιρό, κι εκείνον τον κρετίνο που είχε γράψει μια διεύθυνση λάθος.

Και -αλήθεια- εκείνη τη στιγμή δεν θυμόμουν καθόλου ότι είμαι συγγραφέας ή ότι κάποτε ήθελα να γίνω πρόεδρος της δημοκρατίας. Το μόνο που είχε σημασία ήταν η επιβίωση.

Να φτάσω ζωντανός στην Προέκταση Πόντου 212 και να παραδώσω τα παπούτσια που είχε παραγγείλει κάποιος από το ίντερνετ.

~~{}~~

 

Θα κλείσω αυτό το κείμενο συναδελφικά.

Την επόμενη φορά που κάποιος κουριερίστας θα σας παραδώσει κάτι, αφήστε του, ως φιλοδώρημα, το ενάμιση ευρώ από τα ρέστα της αντικαταβολής.

Μέχρι να πάρει το νόμπελ λογοτεχνίας ή να γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας ή να δουλέψει στο γραφείο του υπουργού θα βασίζεται πιο πολύ στη γενναιοδωρία σας, παρά στο μισθό του.

~~{}~~

 

Καλό ξημέρωμα και καλό κουράγιο σε όλους όσοι κάνουν το μεροκάματο του δρόμου.

ΥΓ τέχνης: Το «Μεροκάματο του τρόμου» είναι μια εξαιρετική (καλτ) νουβέλα του Ζωρζ Αρνώ, που έχει γίνει και ταινία (εξίσου καλτ) με τον Ιβ Μοντάν στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

 

[Το βρήκα εδώ]

 –

Πώς ο Μελισσανίδης κοροϊδεύει τους φιλάθλους της ΑΕΚ

Ο λαθρέμπορας κολλητός του Σαμαρά σε νέες περιπέτειες.

 

–

Κλικ για περισσότερα

 

---

---

 

Καραγκιοζιλίκι: το ασφαλές διαβατήριο για τη Βουλή

 

EXOYME ξαναπεί ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη: «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει» είναι οι στίχοι του Ερρίκου Θαλασσινού στο εξαιρετικό ερωτικό τραγούδι του Χατζηνάσιου. Που σε πρώτη εκτέλεση μάλιστα, δεν το έχει πει ο Αντώνης Καλογιάννης, αλλά ο Περικλής Περάκης.

Η αναφορά του στιχουργού, ωστόσο, δεν συναντάται μόνο στις σχέσεις των ανθρώπων. Μπορείς να πεις ότι έχει να κάνει και με τη γενικότερη πορεία της ζωής. Αλλος ξεκινάει να σπουδάσει χημικός και καταλήγει ιδιοκτήτης μπαρ.

Για να μην πολυλογούμε, λοιπόν, υπάρχει ο Γεράσιμος Γιακουμάτος.

Ο άνθρωπος με το λουλακί μαλλί ξεκίνησε σαν ιατρός. Κλινικός παθολόγος. Να γραδάρει δηλαδή την πίεση και τα ζάχαρα, να κάνει γνωματεύσεις και να γράφει συνταγές.

Εχω τονίσει και στο παρελθόν ότι σέβομαι και υποκλίνομαι στον ιατρό. Την ευθύνη δηλαδή που κουβαλάει, αποφασίζοντας για ανθρώπινες ζωές. Τον ερευνητή που ανοίγει δρόμους και σώζει ζωές.

Η ζωή όμως, τον Γεράσιμο Γιακουμάτο τον πήγε αλλού. Από το 1993, όταν και τον τίμησαν με τον σταυρό προτίμησής τους 54.228 συμπολίτες του στη Β’ Αθηνών, τον κέρδισε η πολιτική. Εδώ και 21 συναπτά έτη ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, αντί να μετράει την πίεση και να διαβάζει εξετάσεις αίματος και ούρων, προσπαθεί να σώσει τους Ελληνες, όχι διά των μεθόδων του Ιπποκράτη, αλλά ασκώντας την τέχνη του βουλευτή και ενίοτε του υπουργού.

Ο εν λόγω Γιακουμάτος, λοιπόν, με την ιδιότητα του υφυπουργού Ανάπτυξης, απευθύνθηκε στις νοικοκυρές: «Να ψάχνουν τις φτηνότερες τιμές όταν πηγαίνουν στα σούπερ μάρκετ. Να μην έχουν ψηλά το κεφάλι σαν το παγόνι».

Επαναλαμβάνω, ότι δεν μίλησε σαν Γιώργος Αυτιάς. Ή σαν Γιώργος Παπαδάκης. Μίλησε σαν υπουργός.

Σε μια εποχή που ο κοσμάκης έχει κάνει το σκατό του παξιμάδι. Λες κι έχουνε ανάγκη οι νοικοκυρές να τους πει ο Γιακουμάτος να προσέχουνε τις τιμές στα σούπερ μάρκετ. Με τι λεφτά να κάνουνε σπατάλη;

Σε ποιους τα λέει αυτά ο Γεράσιμος; Στα εκατομμύρια των ανέργων και στα εκατομμύρια που δουλεύουνε και πληρώνονται ύστερα από έξι μήνες; Πάει καλά; Μήπως νομίζει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στο 2000; Ποια νοικοκυρά έχει την πολυτέλεια να κάνει τη σήμερον ημέρα το παγόνι; Ούτε καν η Ελένη Μενεγάκη, μετά τη ζημιά που έπαθε με το διαζύγιο και της παίρνει τα μισά λεφτά ο Λάτσιος.

Και εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι η δουλειά του υφυπουργού Ανάπτυξης; Και ο μπάρμπα Μήτσος από την Τραχανοπλαγιά το ίδιο θα πει. Οτι η γυναίκα του, η Παγώνα, είναι σπάταλη και δεν κάνει οικονομία.

Και να ήταν ένας ο Γιακουμάτος, θα μπορούσες να πεις κομμάτια να γίνει. Εδώ μιλάμε ότι ένας σημαντικός αριθμός απ’ αυτούς που έχει στείλει ο κυρίαρχος λαός στη Βουλή, είναι για το χρυσό κουφέτο της Αννίτας Πάνια. Το καλτ στην εξουσία.

Αν ζούσε ο συχωρεμένος ο Απόστολος Σουγκλάκος, εύκολα θα είχε γίνει υπουργός Δημόσιας Τάξης. Τι παραπάνω δηλαδή έχει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, που υπηρέτησε την πατρίδα από το αξίωμα του βουλευτή, του νομάρχη, του περιφερειάρχη.

Ενας Αδωνις Γεωργιάδης έγινε υπουργός, και Υγείας μάλιστα!

Το καραγκιοζιλίκι είναι το ασφαλές διαβατήριο για τη Βουλή. Βλέπε Νίκος Νικολόπουλος. Τύποι για νούμερα στις παλιές καλές θεατρικές επιθεωρήσεις και για γκεστ σταρ στον ελληνικό κινηματογράφο.

Αυτούς επιλέγουν οι πολίτες, αυτούς καλούν οι δημοσιογράφοι στις εκπομπές. Κι αντί για γαμπροί και νύφες στο χρυσό κουφέτο της Πάνια, παριστάνουν τους γελωτοποιούς στην τηλεόραση και στη Βουλή.

Αυτά.

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Οι αποκρατικοποιήσεις στην «Ευρωπαϊκή» Ελλάδα και στην «Τριτοκοσμική Τουρκία»

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ VS ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

–

ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ

Κύριε ελέησον

Ο πρωθυπουργός της χώρας στη προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ κι ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Άγιον Όρος. Πως να γλυτώσει αυτός ο τόπος;

Να τα πάρουμε όμως ένα προς ένα με την σειρά: Ο πρωθυπουργός της Αγκόλα, πήγε να χαιρετήσει τους αθλητές της ομάδας μπάσκετ, ενόψει του Μουντομπάσκετ; Ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου; Ο πρωθυπουργός της Σενεγάλης; Προφανώς και όχι.

Αυτά είναι ελληνικές πατέντες. Ότι μέσα στα πρωθυπουργικά καθήκοντα, συμπεριλαμβάνεται και η εμψύχωση των αθλητών των εθνικών ομάδων. Εξ ου και η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στον Άγιο Κοσμά, πριν φύγει η ομάδα ποδοσφαίρου για το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Και τώρα στο ΟΑΚΑ πριν αναχωρήσει η ομάδα μπάσκετ για το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα παρά το γεγονός ότι παριστάνει τον πατριώτη δεν πήγε στην προπόνηση της ομάδας των ΗΠΑ, για να εμψυχώσει τους αθλητές της.

Θα μου πείτε τώρα, οι Πρωθυπουργοί, είτε πρόκειται για τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής, είτε για πλανητάρχες σαν τον Ομπάμα, έχουν άλλες δουλειές να κάνουν. Δεν τρέχουν στις προπονήσεις για να μυρίσουν τον ιδρώτα από τις φανέλες και τις κάλτσες των αθλητών.

Στην Ελλάδα αντίθετα, ο Αντώνης Σαμαράς αφού έλυσε όλα τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, έχει και τον ελεύθερο χρόνο αλλά και τη διάθεση για να κωλοβαρέσει. «Αφού έτσι κι’ αλλιώς άλλη δουλειά δεν έχουμε να κάνουμε δεν πάμε μια βόλτα στην προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ».

Κι ένας πρωθυπουργός βέβαια ποτέ και πουθενά δεν πάει μόνος του. Πάντα έχει μαζί και τα συμπράγκαλά του. ‘Οπως στη προκειμένη περίπτωση τον φερόμενο Υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανό, καθώς και καμεραμάν και φωτορεπόρτερς για την λεζάντα.

Ειρήσθω εν παρόδω, να πούμε ότι η συγκεκριμένη εθνική ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει στο παρκέ τη πρόκριση της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Συμβαίνουν αυτά στον αθλητισμό. Κωλώνει όμως ο Βασιλακόπουλος; Έστω και στην ηλικία που βρίσκεται, με τίποτα.

Η Ελλάδα ήταν μία από τις τέσσερις χώρες που αγόρασαν την συμμετοχή τους, στο τουρνουά. Ο Αθλητισμός για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει προχωρήσει πολύ, τα τελευταία χρόνια. Μέσω των προκριματικών λοιπόν, προκρίθηκαν 20 χώρες. Οι άλλες τέσσερις θέσεις για να συμπληρωθούν, οι 24 που μετέχουν, πληρώνονται. Βγαίνουν στον πλειστηριασμό.

Οκτακόσια χιλιάρικα παγκουι, και λαμβάνεις μέρος στο τουρνουά. Πλούσιες χώρες λοιπόν, όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Τουρκία  αγόρασαν τη συμμετοχή τους. Όπως και η Ελλάδα, μέσω της Ομοσπονδίας μπάσκετ του αγνού σοσιαλιστή, του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Βασιλακόπουλου.

Αν προσέξει κάποιος τις 24 χώρες του τουρνουά, θα δει ότι απουσιάζει η Γερμανία. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να προκριθούν. Και δεν κατάφεραν επίσης να βρουν τα οκτακόσια χιλιάρικα που βρήκε ο Βασιλακόπουλος. ΄Έτσι έμειναν έξω από το κόλπο. Κι όταν βλέπει αυτά η Μέρκελ, βέβαια, εύλογο είναι όπου βρίσκει την Ελλάδα, να της αλλάζει τον αδόξαστο.

Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε για τον Αντώνη Σαμαρά, που τη κοπάνισε από το Μαξίμου για να ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα, όπως τη προπόνηση της εθνικής μπάσκετ. Μήπως πάει πίσω ο επόμενος πρωθυπουργός; Με το που έσκασε η είδηση ότι ο Τσίπρας, πήγε βίζιτα στο Άγιον Όρος, κάτι Ρουσόπουλοι και κάτι Μπαλτάκοι σκίσανε τα πτυχία τους.

Συμμαχία και με τον διάβολο

‘Ετσι είναι. Η θρησκεία, μαζί με την πατρίδα και την οικογένεια, συνιστά το τρίπτυχο της μεγάλης δεξιάς παράταξης. Όπως κάθε φορά εκφράζεται αυτή: Eίτε με τον Παπαδόπουλο της 21ης Απριλίου, είτε σαν Νέα Δημοκρατία, είτε σαν Λάος του Καρατζαφέρη, είτε σαν Χρυσή Αυγή. Δεν είναι, βέβαια, όλα αυτά ακριβώς ίδια και όμοια.

 

Δεν είναι όλα αυτά ίδια και όμοια, αλλά οι ψήφοι που αντλούν σήμερα είναι από την ίδια δεξαμενή. Γι αυτό όλοι τρέχουν πίσω από τα ράσα του Εφραίμ και των άλλων καλόγηρων. Χθες ο Καραμανλής με τον Ρουσόπουλο, σήμερα ο Σαμαράς με τον Άδωνι αφού πλέον έχασε τον Τάκη Μπαλτάκο. Μέχρι και η Μαρία Σπυράκη, μόλις πήρε το χρίσμα για να κατέβει στις Ευρωεκλογές, έτρεξε να πάρει την ευλογία της Εκκλησίας.

Και ξαφνικά, και ενόψει Δεκαπεντάγουστου μάλιστα ο Τσίπρας κάνει το κόλπο γκρόσο. Ανεβαίνει στο Άγιον Όρος. Για να επιβεβαιώσει τον γέροντα Παΐσιο ότι «ο καιρός γαρ εγγύς». Καλώς τονα και ας άργησε. Προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός ο Τσίπρας, όχι το χέρι του Εφραίμ θα σκύψει να φιλήσει ευλαβικά, αλλά θα κάνει και συμμαχία ακόμα και με τον διάβολο.

Με τον εν λόγω Τσίπρα να έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι είναι άθεος. Και δικαίωμα του. Προς τι λοιπόν αυτό το θέατρο; Γιατί περί θεάτρου πρόκειται. Ότι το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει ότι επισκέφθηκε το ιερό Ναό του Πρωτάτου, όπου φυλάσσεται η πανίερη εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» (όχι σκέτη ιερή. Πανίερη).

Με τον Τσίπρα να ζητάει να μείνει για δέκα λεπτά μόνος στο ιερό με την εικόνα. «Αφού κάναμε την αβαρία να πάμε ας δείξουμε ευσεβείς και ευλαβείς». Για ποιο λόγο όμως, έμεινε μόνος με την εικόνα.  Μήπως συγκινηθεί η εικόνα, η επειδή πήγε να την προσκυνήσει ένας άθεος κι αρχίζουν και τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας; Nα πηγαίνει στο Άγιον Όρος ο Άγγελος Αναστασιάδης το καταλαβαίνεις. Δεν είναι υποκριτής.

Το νοιώθει και το κάνει. Να πηγαίνει στον Άγιον Όρος ο Γιάννης Ιωαννίδης, επίσης το καταλαβαίνεις, Πολιτικός είναι. Στη Θεσσαλονίκη εκλέγεται. Αν δεν παριστάνει τον καλό χριστιανό, που θα βρει ψήφους; Ο Τσίπρας στον άγιον Όρος από που κι ως που;

Αν πω δηλαδή στο μέγεθος της υποκρισίας είναι σε καλό δρόμο για να φτάσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, θα τον αδικήσω;

 

[Κ. Καίσαρης, sport24.gr]

-«Πατέρα θα μου δώσεις χαρτζηλίκι;» -«Όχι παιδί μου, θα δώσω στον Ταμήλο»

Σύμφωνα με τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση των απατεώνων Πιτσαδόρου – Μπένυ, οποιαδήποτε δωρεά σε κόμματα θα είναι αφορολόγητη.

Σε αντίθεση με δωρεές προς οικογενειακά πρόσωπα που φορολογούνται.

Αν δηλαδή ένας πατέρας θέλει να δωρίσει 10.000 ευρώ στο παιδί του για να ανοίξει μια δουλειά, θα φορολογηθεί.

Αν, αντιθέτως, δωρίσει αυτά τα χρήματα σε κάποιο κόμμα για τη μισθοδοσία του Μουρούτη και τα οδοιπορικά του Ταμήλου, δεν θα πληρώσει φόρο.

 

ΥΓ. Όχι έξι, αλλά εξήντα έξι χρόνια θα κρατήσουν το μνημόνια, οι Σαμαράδες και οι Χρυσοχοίδηδες. Είναι φως φανάρι οτι ο σύγχρονος Έλληνας είναι υπερβολικά μαλάκας για να αντιδράσει.

Υπολόγισε εύκολα τον ΕΝΦΙΑ σου

Πραγματικό πονοκέφαλο έχει προκαλέσει στους πολίτες το νέο χαράτσι της Κυβέρνησης επί των ακινήτων, ο λεγόμενος φόρος «ΕΝΦΙΑ».

Μην στεναχωριέσαι όμως βρε κουτό!

Η οικονομοτεχνική ομάδα του Αμαν Το Μάτι Μου, έκατσε, μελέτησε, υπολόγισε και σου δίνει τη λύση: Ακολούθησε τις παρακάτω απλές οδηγίες και θα υπολογίσεις πόσο φόρο θα πληρώσεις σε μόλις πέντε λεπτά!

HEDGE FUNDS ÜBER ALLES: O εβραίος κερδοσκόπος που, μετά το Περού και το Κογκό, «χρεωκοπεί» και την Αργεντινή

Η Αργεντινή αντιμετωπίζει το φάσμα της νέας χρεωκοπίας μέσα στην τελευταία 15ετία μετά την αποτυχία των δραματικών διήμερων διαπραγματεύσεων μεταξύ του Μπουένος Άιρες και των «απρόθυμων» πιστωτών του, οι οποίοι είχαν αρνηθεί να συμμετάσχουν οικειοθελώς στα «κουρέματα» χρέους του 2005 και του 2010.

Ο Αργεντινός υπουργός Οικονομικών Άξελ Κούσιλοφ δήλωσε πως οι «απρόθυμοι» απέρριψαν κάθε συμβιβαστική πρόταση που κατέθεσε η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής. Χαρακτήρισε εκ νέου τους «απρόθυμους» ως «όρνια» και σημείωσε πως η χώρα του δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανέναν «εκβιασμό».

Η Αργεντινή δεν μπορούσε να καταβάλει στους «απρόθυμους» την επιδικασμένη αποζημίωση ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς αυτό θα έθετε ένα προηγούμενο που προκαλούσε κύμα προσφυγών από επενδυτές που δέχτηκαν τα «κουρεμένα» ομόλογα.

Ποια είναι όμως αυτά τα «όρνια»; Ή μάλλον, ποιος είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Αργεντινής;

 

 – Ο Μεγιστάνας των «απρόθυμων». Σε όποια χώρα πατάει το πόδι του, αμέσως μετά, αυτή… του χρωστάει

 

Επικεφαλής των «απρόθυμων» είναι τα κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια Elliott Management Corp., του δισεκατομμυριούχου Πολ Σίνγκερ, και Aurelius Capital Management.

Ο 69χρονος Σίνγκερ, χρηματοδότης των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ, άνοιξε μέτωπο με την πρόεδρο της Αργεντινής και οδήγησε τη χώρα στα άκρα.

Γόνος μιας μικρομεσαίας εβραϊκής οικογένειας του Νιου Τζέρσι, ο Πολ Έλιοτ Σίνγκερ σπούδασε Ψυχολογία και κατόπιν Νομικά στο Χάρβαρντ. Εργάστηκε αρχικά ως δικηγόρος στο τμήμα real estate της επενδυτικής τράπεζας Donaldson, Lufkin & Jenrette και το 1977 ίδρυσε το hedge fund Elliott Associates, με αρχικό κεφάλαιο 1,3 εκατ. δολάρια που συγκέντρωσε από φίλους και συγγενείς. Ο όμιλος Elliott Management διαχειρίζεται πλέον στοιχεία ενεργητικού ύψους 21 δισ. δολαρίων.

Η εταιρεία του NML που ανήκει στον όμιλο Elliott Management Corp., απέρριψε το κούρεμα των ομολόγων το 2005 και το 2010 και αποφάσισε να πάει την υπόθεση στα αμερικανικά δικαστήρια.

Βάσει της δικαστικής απόφασης, η NML διεκδικεί 225 εκατ. ευρώ. Με προσωπική περιουσία που ξεπερνά το 1 δισ. δολάρια (σύμφωνα με το Forbes) ο Σίνγκερ δεν είχε καμία δυσκολία να αναμένει χρόνια για την απόφαση του δικαστηρίου των ΗΠΑ.

[ΣΗΜ α.μ.τ.μ.: Στον Σίνγκερ έχουμε αναφερθεί και πριν 10 μήνες εδώ].

 

 – Η ιστορική φρεγάτα

 

Ο ίδιος είχε ανοίξει και προσωπικό μέτωπο με την πρόεδρο της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες. Όπως σημειώνει η El Pais, σε κάθε επίσκεψή της στις ΗΠΑ τύπωνε φυλλάδια στα οποία κατακεραύνωνε την πολιτική της, ενώ στην ιστορία έμεινε η κατάσχεση αργεντινής φρεγάτας στο λιμάνι της Γκάνας, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υπενθυμίσει στο Μπουένος Αϊρες ότι υπάρχει ένα χρέος.

Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη το 2012. Στο πλοίο είχε ολοκληρώσει η εκπαίδευση των ναυτών και κατευθυνόταν στο λιμάνι της Γκάνας ως ταξίδι ξεκούρασης του πληρώματος.

 
Μόλις έφτασαν στο λιμάνι, οι τοπικές Αρχές τούς ενημέρωσαν ότι το πλοίο κατάσχεται μετά από εντολή της NML για χρέη της κυβέρνησης.

Παρέμεινε στην αφρικανική χώρα για 70 μέρες (το πλήρωμα εν τω μεταξύ επέστρεψε) μέχρι που τα Ηνωμένα Έθνη δικαίωσαν την Αργεντινή, λέγοντας ότι το Δίκαιο της Θάλασσας δεν επιτρέπει μια τέτοια κίνηση.

Η φρεγάτα Libertad επέστρεψε πανηγυρικά στην Αργεντινή με την πρόεδρο να εκφωνεί πύρινο λόγο κατά των κερδοσκοπικών funds για τις πρακτικές τους.

«Θα συνεχίσουμε τη μάχη, γιατί κανείς δεν θα πάρει τίποτε από την Αργεντινή με εκβιασμούς» είχε πει τότε η Φερνάντες.

Ο Πολ Σίνγκερ είναι από τους πιο γνωστούς χρηματοδότες των Ρεπουμπλικάνων και πρόσωπο επιρροής στη Γουλ Στριτ.

Δεν συμφωνεί με όλες τις θέσεις των Ρεπουμπλικάνων, όπως για παράδειγμα με τη στάση τους απέναντι στα ομόφυλα ζευγάρια. Ο Σίνγκερ είναι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών, αφού ο γιος του είναι ήδη παντρεμένος με έναν άλλο άνδρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αργεντινή δεν είναι η μόνη χώρα από την οποία ο Σίνγκερ αποκόμισε τεράστια κέρδη.

Τη δεκαετία του 1990 πέτυχε πάλι με δικαστικές αποφάσεις να εισπράξει 43 εκατ. δολάρια για ομόλογα του Περού που είχε αγοράσει για 8 εκατ. δολάρια.

 

– Η «Μέθοδος Σίνγκερ»

 

Η μέθοδος είναι απλή. Ο μεγιστάνας αγοράζει τους τίτλους πάμφθηνα από τρίτους και στη συνέχεια αρχίζει δικαστικό αγώνα συνήθως σε δικαστήρια της Νέας Υόρκης, του Χονγκ Κονγκ ή του Λονδίνου, όπου η νομοθεσία και οι δικαστές ευνοούν τους κερδοσκόπους.

Στόχος είναι να εξαναγκαστεί δικαστικά το κράτος με το οποίο συνδέεται οικονομικά να αποπληρώσει το σύνολο της ονομαστικής αξίας των τίτλων.

Η εμπλοκή του με το δημόσιο χρέος ξεκίνησε το 1996, όταν αγόρασε ομόλογα του χρεοκοπημένου Περού έναντι 11,4 εκατ. δολαρίων

Στο «ενεργητικό» του ο Σίνγκερ έχει αρκετές υποθέσεις «κρούσης» σε προβληματικές οικονομίες, όπως εκείνη κατά την οποία κατάφερε να βγάλει 500% κέρδος από την κυβέρνηση του Περού κάνοντάς της αλλεπάλληλες αγωγές.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έλαβε από το Περού 45 εκ. ευρώ για ένα χρέος που είχε πληρώσει μόλις 9 εκ. ευρώ. Κι όλα αυτά από ένα κράτος όπου το 38% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και ο παιδικός υποσιτισμός είναι στο 18,3%.

Η τακτική του καταγγέλθηκε δημόσια, από τον υπουργό Εξωτερικών της Αργεντινής, Έκτορ Τίμερμαν, με άρθρο του στο «Huffington Post» το 2012, όπου σημειωνόταν ότι ο Σίνγκερ απέκτησε έναντι 10 εκατ. δολαρίων ομόλογα της Δημοκρατίας του Κονγκό ονομαστικής αξίας 400 εκατ., για να καταλήξει να εισπράττει κατόπιν συμβιβασμού 127 εκατ., τα οποία «θα όφειλαν να διοχετευθούν στην κατασκευή δρόμων ή σχολείων και σε προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας».

Η μαραθώνια διαμάχη του Σίνγκερ με την Αργεντινή βρισκόταν ήδη τότε σε εξέλιξη. Ωστόσο, στις βολές του Μπουένος Άιρες περί «δικαστικής αποικιοκρατίας», ο Σίνγκερ απαντά επισημαίνοντας απλώς ότι ήταν η ίδια η Αργεντινή που δέχτηκε να εκδώσει το 1994 τα επίμαχα ομόλογα υπό το Αμερικανικό Δίκαιo.
(ΣΗΜ α.τ.μ.μ: Ότι έκανε εδώ ο Βενιζέλος που έθεσε τον δανεισμό υπό το Αγγλικό δίκαιο)

[Πηγή: news24.gr]

Πώς με τόσους πολλούς χριστιανούς η πατρίδα πάει κατά διαόλου;

ΕΧΩ μια απορία: Αφού όλοι σχεδόν οι πολιτικοί είναι άνθρωποι του Θεού και της εκκλησίας, πώς γίνεται αυτή η κωλοχώρα να πηγαίνει κατά διαόλου;

Κολλητοί του Εφραίμ, Καραμανλής-Ρουσσόπουλος. Στα βράχια η Ελλάδα.

Τις ίδιες ακριβώς ρεβεράτζες στο Αγιον Ορος, Σαμαράς και Μπαλτάκος, οι δύο δαυλοί αναμμένοι στον βωμό της πατρίδας.

Πρόσφατο ρεπορτάζ ανέφερε ότι έκανε δύο διανυκτερεύσεις στο Αγιον Ορος ο Γιάννης Ιωαννίδης. Προφανώς είναι τόσες πολλές οι αμαρτίες που έχει υποπέσει, που ο πνευματικός του δεν μπορεί να βρει άκρη και τον φωνάζει συνέχεια.

Με την ευλογία της εκκλησίας κατέβηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές όπου κατήγαγε περηφανή νίκη η Μαρία Σπυράκη.

Οσοι υπουργοί δίνουν συνεντεύξεις, το ντεκόρ στον τοίχο πίσω από το γραφείο τους είναι σαν τις ελληνικές ταινίες του Φίνου. Ιδιο σε όλους. Η ελληνική σημαία και μία τουλάχιστον εικόνα.

Ο Μπαλτάκος που είναι σφόδρα θρησκευόμενος είχε καμιά δεκαριά (φωτο).

Ακόμα και η Λιάνα Κανέλλη, που εκλέγεται με το ΚΚΕ, είναι ταυτόχρονα μαρξίστρια και θεούσα. Δεν κρύβει ότι είναι χριστιανή και σε κάθε ευκαιρία κάνει τον σταυρό της. Εύλογη, λοιπόν, η απορία:

Πώς με τόσους πολλούς χριστιανούς η πατρίδα πάει κατά διαόλου;

 

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Έτοιμος να κάνει πουτάνα ακόμα και τη μάνα του

 

– «Για καθήστε ρε μάγκες. Έχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;»

Τάδε έφη ο Άδωνις Γεωργιάδης, πρώην υπουργός και προβεβλημένο στέλεχος της πιο διεφθαρμένης ελληνικής κυβέρνησης όλων των επιοχών.

Η οποία, αφού έχει ήδη ξεπουλήσει ότι «κινητή» δημόσια περιουσία υπήρχε (δρόμους, τραίνα, αεροδρόμια, εταιρείες), προχωράει στο επόμενο βήμα: είναι έτοιμη να ξεπουλήσει ακόμα και τις παραλίες της Ελλάδας.

Και ας το πάμε και λίγο παρακάτω.

Μήπως δεν έχουμε και τα ωραιότερα αρχαία; Για καθήστε ρε μάγκες. Τόσο ωραίες καρυάτιδες έχουμε. Γιατί να μην τις πουλήσουμε να βγάλουμε κανενα φράγκο;.

Ή, ακόμα καλύτερα, γιατί δηλαδή, να μην βγάλουμε κστο κλαρί τις Ελληνίδες;

Να βγει δηλαδή ο Άδωνις και να πει: «Για καθήστε ρε μάγκες, έχουμε ωραίες γκόμενες στην Ελλάδα. Γιατί να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;».

Θα του δώσει κανείς άδικο;

Ξεκινώντας μάλιστα, γιατί όχι, από τη σύζυγο που κρατιέται καλά.

Στο όνομα της ανάπτυξης.

Ο Γεωργιάδης είναι γεννημένος φασίστας και χουντικός. Άσχετα αν το τελευταίο διάστημα αναγκάζεται να παριστάνει τον «φιλελεύθερο».

Και η παγκόσμια ιστορία έχει δείξει οτι γενικά ο φασίστας δεν κωλώνει πουθενά.

Αν χρειαστεί, και τη μάνα του είναι έτοιμος να κάνει πουτάνα.

Για την ανάπτυξη και τη «σωτηρία της χώρας» πάντα.